Οθέλλος: Ο μαύρος της Βενετίας

Ο μαύρος. Ο αλλόθρησκος. Ο ξένος. Αυτές είναι οι ταμπέλες που ο Οθέλλος αντιμετωπίζει, καθώς ανεβαίνει τα στρατιωτικά κλιμάκια. Νικηφόρος μισθοφόρος του βενετικού στρατού, αφού επέζησε από τη μία μάχη μετά την άλλη σε άγριες χώρες, η μεγαλύτερη τραγωδία της ζωής του τον περιμένει ανάμεσα στους τοίχους της οικίας του και στους αγαπημένους του ανθρώπους: τον έμπιστο φίλο του, την αγαπημένη του γυναίκα και τον συμπολεμιστή σημαιοφόρο του.

Η υπόθεση του έργου είναι γνωστή: Ο Οθέλλος, υψηλόβαθμος μισθοφόρος του βενετικού στρατού, έχει αδυναμία στη γυναίκα του Δυσδαιμόνα, στην οποία εναποθέτει την ύψιστη ιδέα του για τον άνθρωπο και την εμπιστοσύνη του για τη ζωή. Αυτήν την αδυναμία του εκμεταλλεύεται ο αξιωματικός του Ιάγος και οργισμένος από το γεγονός πως ο Οθέλλος επέλεξε για υπασπιστή του όχι αυτόν, αλλά τον Μιχαήλ Κάσσιο, αποφασίζει να τον καταστρέψει, διαβάλλοντας τη Δυσδαιμόνα και συκοφαντώντας την πως δεν του είναι πιστή. Τότε για τον Οθέλλο αρχίζει το μαρτύριο της ζήλειας (η διάσημη σαιξπηρική τραγωδία είναι γνωστή ως η «τραγωδία της ζήλιας»). Οι βασανιστικές υποψίες του Οθέλλου αυξάνουν το ερωτικό του πάθος, η λογική υποχωρεί μπροστά στην οργή και η αθώα κοπέλα δολοφονείται από τα χέρια του. Όταν η απάτη του Ιάγου αποκαλύπτεται, ο Οθέλλος, τσακισμένος από τον πόνο και τις τύψεις, αυτοκτονεί.